Begin reis & Great Ocean Road

Zoals gezegd zijn we vanaf Melbourne met de trein naar Ballarat gereden. Het was een korte treinrit van 1,5 uur. In Ballarat was het zo'n 10 minuten lopen naar de backpackers. Deze zat boven een pub. Nadat we snel onze spullen op de kamer achtergelaten hadden, zijn we naar Souvereign Hill gegaan. De eigenaar van de backpackers heeft ons daar naartoe gebracht. Souvereign Hill is een openluchtmuseum waar de hoofdstraat van Ballarat is nagemaakt zoals deze was tijdens de goldrush. De goldrush heeft Ballarat gemaakt wat het nu is. Dat geld overigens voor bijna heel de staat Victoria. Heel de middag hebben we op Souvereighn hill doorgebracht. 's Avonds hebben we in de pub onder de backpackers nog een Australische "chicken parma" gegeten. Dit is een gepaneerde kipfilet met ham, tomatensaus en kaas daarbovenop. Het leek een beetje op een pizza met i.p.v. het deeg een kipfilet. De chicken parma was belachelijk groot, bijna zo groot als een pizza. Ondanks dat de backpackers boven de pub zat hadden we er geen last van herrie. 's Morgens viel de douche wel tegen omdat we deze niet op temperatuur kregen. Het was of kokend heet of ijskoud. We konden onze koffers in de backpackers achterlaten om vervolgens te voet terug te lopen naar Souvereighn Hill. We hadden namelijk ook nog kaartjes voor het "gold museum" dat hier langs ligt. Het museum ging vooral over de goldrush en bijzondere vondsten toen en nu. Zelfs worden er tegenwoordig met een metaaldetector nog serieuze goudklompen gevonden.
's Middags hadden we afgesproken met Jenny en Philip. Phil lag in het ziekenhuis voor een operatie aan zijn knieen, dus Jenny kwam ons ophalen. Zij reed naar het ziekenhuis en vanaf daar konden wij de auto gebruiken om Ballarat en omgeving te verkennen. Als we rond half 5 terug zouden komen konden we met Phil onze reisplannen bespreken. Nu was het wel zo dat de auto een grote 4x4 pickup was en nog geen 6 weken oud. Met deze auto zijn we naar een groot meer geweest en een klein natuurgebied.
Bij Phil in het ziekenhuis was het heel gezellig. Tegen de avond zijn we met Jenny meegereden naar hun huis in Carisbrook. Phil was een boer en Jenny was lerares. Ze wonen nog steeds achteraf op de boerderij maar zijn gepensioneerd nu. Wel hebben ze nog een "erg klein" stukje land van 300 hectaren. Phil is trouwens voor lange tijd de captain van de locale brandweer geweest. Dus als we aan het eind van onze reis terugkomen kon hij ons wel een rondleiding geven.
We vonden de boerderij veel karakter hebben met veel hout. Het huis wordt verwarmd door een gigantische houtkachel. Jenny had een heerlijke lamsstoofpot gemaakt en we hebben nog gezellig gekletst. Hierna hebben we in een prachtig opgemaakt logeerbed geslapen.
De volgende ochtend heeft Jenny ons uitgelegd waar we de campeerspullen konden vinden en hoe de auto werkt. Het is een mooie ruime auto en ze hebben hem helemaal schoon laten maken. Daarna is ze naar het ziekenhuis gereden en zijn wij onze spullen een beetje bij elkaar gaan zoeken. We hebben een aardig grote tent die we kunnen gebruiken, we slapen dan op/in een "swag" dit is een soort grote canvas zak met een matje erin. De bedoeling is dat je hier in gaat liggen met je slaapzak en dan kun je ervoor kiezen om de swag dicht te doen of open te laten. Eigenlijk is een swag bedoeld om in de openlucht te slapen, dat zullen we dus een keer moeten proberen.
Overigens is het hier in Victoria redelijk fris. 's nachts vriest het hier zelfs een beetje. Het moest ons aan een herfst in NL denken.
Toen we al onze spullen zo ongeveer ingepakt hadden en in de auto hadden liggen, wilden we even een proefritje maken. Maar... ondanks de service- en schoonmaakbeurt startte de auto niet. Toen Jenny 's avonds thuiskwam van haar bezoek aan Philip vertelden we over het probleem met de auto. Ze heeft toen meteen naar Philip gebeld en hij wist te vertellen dat we de andere sleutel eens moesten proberen. Gelukkig werkte deze sleutel wel. Waarschijnlijk herkent de auto de nieuwe reservesleutel niet ofzo. Vervolgens ging Jenny het avondeten bereiden. Terwijl ze daarmee bezig was viel de stroom ineens uit. Waarschijnlijk is er dan op de weg een ongeluk gebeurt waarbij iemand een elektriciteitspaal geraakt heeft. Gelukkig was het eten net warm en de kip lag op de gasbbq buiten. Tijdens het diner in kaarslicht ging de stroom weer aan. De rest van de avond hebben we onze route nog eens doorgenomen om vervolgens optijd naar bed te gaan.
De volgende ochtend zijn we dan echt aan onze reis begonnen. Via Carisbrook, Maryborough, en Geelong zijn we aan het begin van de "Great Ocean Road" begonnen. Helaas was het regenachtig, dus we hebben niet volledig van de uitzichten kunnen genieten. In het plaatse Lorne hadden we ondanks het weer besloten besloten om een campeerplaats te boeken (we moesten toch eens testen of onze tent waterdicht was). Tijdens het inchecken kon de dame van de receptie ons een cabin (klein huisje) aanbieden voor 40 ipv 60 dollar. Voor die prijs konden we onszelf toch niet nat laten regenen.
De volgende dag was het lekker zonnig. We zijn toen verder de "great ocean road" afgereden. Onderweg hebben we op verschillende punten gestopt. Onder andere bij een waterval, een klein regenwoud en de 12 appostellen. Dit zijn een aantal stukken land/rotsen die in de zee staan. Ook waren onderweg nog andere rotsformaties aan de kust te zien. Aan het eind van de dag besloten we om in Peterborough op een camping in de tent te overnachten. Ondanks dat we 's nachts wat regenbuien kregen, werden we niet nat. De swags waren redelijk comfortabel en het was niet koud. Dat viel dus niet tegen. De volgende dag zijn we in de regen richting de Grampians gereden. Dit is een natuurgebied waar we wat gaan wandelen. Daarna zullen we richting Adelaide rijden.