Van Alice Springs naar Darwin

De laatste dag in Alice Springs hebben we de auto naar nog een andere bandenzaak gebracht om uit te laten lijnen. Tijdens dit uitlijnen bleek dat de andere banden ook erg versleten waren. Uiteindelijk heeft de auto dus 4 nieuwe banden en is uitgelijnd.
Tijdens het wachten op de auto hebben we wat kunstwinkeltjes met Aboriginal kunst bezocht. In een van deze zaken zagen we een schilderij van Tommy Crow hangen. In het motel hadden ze ook werk van hem hangen en het sprak ons erg aan, het moest ons aan de zonsondergangen in Australie denken. Uiteindelijk hebben we 2 schilderijen van hem gekocht. Daarna zijn we even in het Flying Doctors museum gaan kijken. Dit is een organisatie die mensen die in afgelegen gebieden wonen voorziet van medische hulp. Het museum viel ons een beetje tegen. Het was nogal klein en de informatie oppervlakkig. Ondertussen was het al wat later in de middag. Toch besloten we om alvast 100 km richting het noorden te rijden. vlak voor zonsondergang kwamen we in Aileron aan. De volgende dag stond in het teken van rijden. Bij de Devils Marbles hebben we gelunched. Dit is een natuurlijke verzameling van grote ronden rotsen. Bij het Renner Springs roadhouse hadden we onze tent weer opgezet. Hier begon het al wat warmer te worden. 's Avonds hebben we op het terras van het cafe een ijsje gehad. Ook was de locale country zanger aan het optreden. Dit maakte het geheel erg sfeervol. De volgende dag was weer een kwestie van rijden. In de middag kwamen we in Katherine aan. Hier hadden we voor 2 nachten een camping geboekt. In katherine voelde het al snikheet aan. Het was hier zo'n 29 graden. De volgende dag zijn we gaan wandelen bij de bekende Katherine Gorge. Hier hebbben we ook heerlijk gezwommen in de rivier. Tijdens de wandeling zijn we een slang in een boom tegengekomen en 2 slangen die voor ons snel het pad afkropen. 's Middags hebben we nog even in de openbare "hot pools" van Katherine gelegen. Het water was 35 graden dus zo "hot" was het nou ook niet, maar wel lekker om bij te komen van een warme dag. Langs ons op de camping stond een man alleen. Met hem hadden we regematig een praatje gemaakt en hij heeft ons uitgenodigd om hem in Cairns op te komen zoeken. Dat ligt boven in het land aan de oostkust.
De volgende dag zijn we verder noordelijk richting het Kakadu National Park gereden. Hier hebben we gekampeerd op een simpele camping in het gebied dat ze hier Gunlom noemen. Hier was een prachtige waterval met een meertje dat "redelijk" veilig is om te zwemmen. Er kunnen hier namelijk overal zoutwaterkrokodillen zitten. Deze beesten staan bekend om hun aggressieve gedrag in en rond het water. In sommige waterwegen weet men dat er krokodillen zitten, hier ga je dan ook niet zwemmen, maar in andere gebieden heeft men er geen gezien. Dit is allemaal goed aangegeven met borden.
's Avonds was er op de camping een gratis diashow over het leven en eten in de bush. Dit werd verzorgd door een park-ranger. De volgende ochtend verzorgde dezelfde ranger een wandeling waarbij uitgelegd werd over de natuur en cultuur onderweg.
Vanaf Gunlom zijn we 100 km verder het park ingereden. Hier hadden we onze tent op een camping opgezet. Daarna waren we van plan om naar een informatiecentrum te gaan kijken en te gaan wandelen. Toen we op de kruising kwamen zagen we een auto op de kop in de berm liggen. Nu gebeurt het heel vaak dat er autowrakken in de berm liggen. Waarschijnlijk omdat het te duur is om een berger te regelen. Een camper met een ouder echtpaar was gestopt bij het wrak en zwaaide naar ons. Zij hadden ook niets zien gebeuren maar zagen mensen in de auto zitten. voordat we het door hadden had de man had het portier opengetrokken en de mensen er al uitgesleurd. Zoals sommige lezers wel begrijpen, niet helemaal handig dus(ivm mogelijk rug nekletsel). Gelukkig konden we de man ervan weerhouden om de mensen 100m verder te slepen door hem ervan te overtuigen dat de auto niet ging exploderen. Tja want dat gebeurt altijd in de films:) . Daarna hebben we ons ontfermt over de moeder en dochter. De moeder had niet veel maar het leek erop dat de dochter iets bij haar heup ontwricht had. Andere mensen hadden gelukkig "1 streepje" bereik en hadden ondertussen de ambulance gebeld. Wij hadden een deel van onze tent gebruikt om wat schaduw te creeeren. De zon is hier namelijk erg sterk en het was een hete benauwde dag. Daarna kon er wachten beginnen. Na 5 minuten kwam er gelukkig een verpleegkundige langs. Deze kon het dus mooi van ons overnemen. Daarna kwam er eerst een politieauto, daarna een brandweeauto, en na een uur 2 4x4 ambulances. Wij snappen dat als je op zo iets wacht het altijd lang duurt, maar dit duurde echt zo lang. De branweer en ambulance moest van 100 km verderop komen. Nadat de mensen naar het ziekenhuis gebracht waren hadden we nog even geklets met de bevelvoerder van de brandweer. Hierop had hij ons uitgenodigd om langs te komen op de kazerne.
Door deze onverwachtte gebeurtenis waren onze plannen wat gewijzigd. 's Avonds hadden we op de camping nog even een kort wandelingetje gedaan en toen het donker werd hebben we als bloeddonor voor de muggen dienstgedaan. Dit zorgde ervoor dat we optijd in ons tentje lagen. Wel hebben we nog van de sterrenhemel genoten vanachter het gaas van de tent.
De volgende ochtend zijn we alsnog naar het informatiecentrum over de aboriginal cultuur gegaan. Onderweg kwamen we toevallig Peter nog tegen. Vervolgens zijn we via een aantal korte tussenstopjes/wandelingetjes naar Jabiru gereden. Hier zijn we zoals afgesproken naar de brandweerkazerne gegaan. Het was maar een kleine kazerne met een hulpverleningsauto, blusvoertuig en 2 grasbrandvoertuigen (kleine jeepjes met 800L water). Deze kazerne heeft een verzorgings gebied dat een straal heeft van 200km. De commandant en ondercommandant zijn beroepskrachten en doen alles van onderhoud tot preventie, het opleiding van nieuwe mensen en het rondleiden van schoolklassen. Ze hebben eigenlijk helemaal hun eigen toko. Wel moeten ze iedere 6 jaar vervangen worden omdat men anders bang is dat deze kazerne achterblijft in kennis en kunde. Na 2 uur kletsen zijn we bij de lokale bakkerij nog wat lekkers gaan eten. Vervolgens zijn we doorgereden naar de Merl Campground. Hier hebben we in Ubir wat rotsschilderingen bekeken en genoten van de zonsondergang. 's Avonds was er op de camping een diashow over de zoutwaterkrokodil. De volgende ochtend zijn we weer gaan wandelen met een ranger. Daarna hebben we zelf nog een kort wandelingetje gedaan. Onderweg liepen we nog bijna door het web van een grote lelijke spin. Vanaf hier zijn we via de andere kant van het Kakadu park richting Darwin gereden, maar niet voordat we bij de bakkerij in Jabiru gestopt hadden. Na een korte tussenstop bij de wetlands hebben we onderweg op een camping onze tent weer opgezet. De volgende ochtend konden we vanuit ons tentje genieten van een echte Australische zonsopgang. Daarna zijn we snel verder naar Darwin gereden. Hier was het erg moeilijk om een kamer of camping te boeken. Hier waren namelijk net de V8 races begonnen. Uiteindelijk lukte het om voor de hoofdprijs een kamer te boeken. Diezelfde avond zijn we naar de beroemde Mindil beach sunset market gegaan. Hier hebben we bij enkele eetkraampjes wat lekkers gehaald en hebben dit tijdens de zonsondergang op het strand opgegeten. Naast de marktkraampjes waren er ook verschillende muziekartiesten en een vuurshow.
Na een nacht in een echt bed zijn we in de ochtend naar de WOII olie opslagtunnels geweest. Hier hebben we doorheen gelopen en de verschillende foto's bekeken over het leger en het bombardement op Darwin. s' Middags zijn we nog even naar het strand geweest. Tegen de avond hebben we op de pier fish & chips gegeten. Toen er een hoop meeuwen rondvlogen vertelde Lotte het verhaal dat haar oma een keer ondergescheten is door een meeuw. Nog geen minuut daarna ondervond ze zelf hoe dat was. Na een snelle poetsbeurt met servetten zijn we naar de openlucht bioscoop gelopen. De film viel wat tegen maar het was bijzonder om in een strandstoeltje onder de sterrenhemel een film te kijken. Het was ook grappig dat er een Possom rondliep. Af en toe schrokken mensen als deze voorbij kwam. Best bijzonder dat we hier een Possom zagen, hier in Australie zijn het namelijk met uitsterven bedreigde dieren. Terwijl ze in NZ een grote plaag zijn.

Vandaag reizen we weer terug naar het zuiden. Na een paar 100km's komen we bij de kruising om richting de oostkust te reizen. Maar onderweg gaan we eerst kijken in Litchfield National Park en bij Mataranka Springs.