Routeburn, Caples, Rees-Dart tracks

Nadat we op de camping in Glenorgy alles ingepakt hadden werden we opgehaald om ons naar het begin van de Routeburn track te laten brengen. Rond half 10 begonnen we met lopen. Zoals met alle "Great Walks" hier in NZ was deze track ook prima aangelegd en zeer makkelijk te lopen. Na een beklimming van enkele uren kwamen we bij de Routeburn Falls hut aan. Dit was en erg grote nieuwe hut. Hier hebben we niet geslapen maar wel geluncht. Naast deze hut was een grote fancy lodge. Hier slapen alle mensen die een "guided walk" doen. Deze mensen betalen dan wel de hoofdprijs voor deze drie daagse wandeling. Na de lunch zijn we verder geklommen richting Harris Saddle. Vanaf hier hadden we mooie uitzichten. Hier zouden we ook een stuk van de track aflopen om ergens te gaan kamperen. Het is namelijk niet toegestaan om binnen 500 meter van de track te wildkamperen en de officiele hutten en campsites waren volgeboekt. Maargoed. Toen we bij deze plek genaamd "The Vally Of The Trolls" aankwamen was het pas 3 uur. Ook was het weer nog erg goed. Daarop hadden we besloten om verder te lopen en wel te zien waar we uitkwamen om te kamperen. Uieindelijk hebben we bij de volgende hut nog een korte pauze genomen. Hier kwamen we nog een Tsjechisch(?) stel tegen. Zij hadden in de Vally of the trolls geslapen en liepen naar lake Howden. Dit is het begin van de Caples track en daar mag je overal kamperen omdat het geen "Great Walk" is. Wij vonden dat een goed idee en voelde ons nog fit genoeg om het tot daar te pushen. Uiteindelijk waren de laaste 2 uur best zwaar en het begon te regenen, maar we hadden de campeerplaats bij Lake Howden na 10 uur en 30 km lopen bereikt. Dit betekend dat we praktisch de Routeburn track i.p.v. 3 dagen in 1 dag gelopen hebben. Hier zijn we natuurlijk wel trots op :). De nacht in de tent was niet een super groot succes. We hadden flink veel regen en we werden een klein beetje nat. Het Tsjechisch stel hadden we verder niet gezien, maar daarover straks meer. Na deze natte nacht begon een natte dag waarbij we over Caples Saddle liepen. De uitzichten moeten hier goed zijn, maar wij konden hier door het weer niets van zien. Het dalen vanaf McKellar Sadle was erg steil en de track was een beetje in een riviertje veranderd. Gelukkig konden we, ondanks regen, de "River Crossing" van de Caples river veilig doen. Na ongeveer 5 uur lopen kwamen we in de Upper Caples Hut aan. Hier waren al 3 mensen. Een Japanse en een kiwi broer en zus. 's Avonds hebben we nog gezellig zitten kletsen met de zus. Deze bleef en bleef maar praten waardoor we uiteindelijk pas rond 11 uur naar bed gingen. Wij vonden dat niet erg want we waren onze boeken vergeten :( , en dat is best een ramp als je veel tijd in de hut hebt. Deze nacht hadden we geen regen, maar in de ochtend viel het weer met bakken uit de lucht. Omdat we de Routeburn zo snel gelopen hadden, hadden we een dag over. Dus wij dachten met dit weer een extra nacht in dezelfde hut te blijven. Later in de ochtend klaarde het ineens op en begon de zon te schijnen. Hierop hebben we snel onze spullen ingepakt om een simpele 2 uur naar de volgende hut te lopen. Dit was een gezellig hutje met 2 slaapruimtes voor totaal 12 mensen. In de woonkamer stond een ronde tafel. Na ons kwam er nog een Kiwi man, 2 Israelische jongens en in de avond het Tsjechische stel. Deze 2 kwamen via de andere kant. Zij hadden via de Greenstone Track gelopen. Dus eigenlijk hadden we parallel aan elkaar gelopen maar dan ieder in een andere valei. 's Avonds hadden we nog een gezellige kaartavond. Even werden we nog opgeschrikt door een beest dat tegen de deur bonkten. Dit kan een wilde kat of een possom zijn. De volgende dag was het nog 2 uur lopen naar de parkeerplaats. Hier werden we samen met de Israelische jongen opgepikt en naar de camping in Glenorchy gebracht. Lotte is tijdens deze tramp aan haar nieuwe hobby, borduren, begonnen. Ze verkopen hier kleine borduurwerkjes en die zijn ideaal om in de hut te doen.
In Glenorchy hebben we een rustdag gehad om vervolgens de Rees-Dart track te gaan lopen.
De volgende ochtend ging de wekker erg vroeg. Om 7 uur stonden we in de ochtendkou klaar om opgepikt te worden. Samen met 4 Kiwis werden we naar de Rees Valley gereden. Een van hen bleek in Nederland geboren te zijn en komt regelmatig nog in NL. Hij kon ons wel verstaan en kon een beetje NL's terugpraten.
De wandeling begon koud, maar toen de zon boven de bergen uitkwam werd het ineens erg warm. Na een 5,5 uur lopen kwamen we aan in Shelter Rock Hut. Deze hut bestond uit 3 gebouwen, de hut zelf en 2 slaapzalen. Uiteindelijk waren er 14 mensen die hier bleven overnachten. Bij ons op de zaal sliepen nog 4 Israelische jongens. Toen we zeiden dat we uit "The Netherlands" kwamen, wisten ze niet waar het was. Ook bij "Holland" daagde er niets. Maar toen de 4e erbij gehaald werd riep hij ineens, "Oooh Amsterdam!". Dus onze hoofdstad is meer bekend dan het land zelf. Gelukkig snurkten deze jongen niet. Wel was er 1 die in zijn slaap praatte.
De volgende dag stonden we als eerste om 6.30u op. We waren dus optijd vertrokken. We weten namelijk dat de volgende hut erg populair is en dat je vroeg moet zijn om een slaapplaats te vinden. Deze dag was wederom zonnig, dus mooi weer om over de Rees Saddle te lopen. Onderweg hadden we weer mooie uitzichten op de bergen met sneeuw op de toppen. Na 4 uur lopen kwamen we aan in de mooie Dart hut. Deze hut had een grote leefruimte met 4 apparte slaapkamers. Er konden in totaal 32 mensen slapen. Ook had deze hut, net als alle andere hutten op deze tocht, doorspoeltoiletten. Best luxe dus. 's Middags heb ik (Bas) nog een duik genomen in de rivier. Dit was wel extreem koud omdat dit water van de gletsjer komt. Maarja, je moet er wat voor over hebben om een beetje fris te blijven zonder douche. Na wederom een snurkvrije nacht was het de dag voor onze dagtrip. We hadden gepland om vanaf deze hut naar de "Cascade Saddle" heen en terug te lopen. Deze plek staat bekend om de mooie uitzichten, maar ook om het slechte weer wat je daar kunt hebben. Helaas was het een slechte regenachtige dag en na overleg met de hut warden hadden we besloten om alleen het eerste stuk naar de Dart Gletsjer te lopen. Het was een mooi stuk lopen, maar na 4 uur waren we blij dat we weer terug in de warme droge hut waren. Wij waren de enigste die 2 nachten in deze hut bleven. Verder kwamen er deze dag nog 6 andere mensen bij. 's Avonds hebben we met een aantal mensen en de Warden een soort scrabble gedaan. Het heette "Bananagram" en was wel grappig om te doen. Voor ons was het alleen wat lastiger omdat wij niet zoveel engelse woorden kennen als mensen die engels spreken.
De volgende dag begon erg koud. Op de toppen van de bergen was weer verse sneeuw gevallen. Warm aangekleed begonnen we met de geleidelijke afdaling door de Dart valley naar Daleys Flat hut. De wandeling ging erg lekker. Toen we na 5 uur lopen aankwamen hebben we eerst de hut even geveegd en de tafels gepoetst. Het was namelijk nogal vies achtergelaten. Later kwamen er nog meer mensen en vlak voor het donker waren er 16 mensen in de hut.
De volgende ochtend was wederom erg koud. Vanaf hier was het nog een mooi stuk lopen langs de Dart River. Op sommige plekken stond midden in de rivier een grote rots met hierop bomen en struiken gegroeid. Het leek dus op een soort eilandje. Heel grappig. Nadat we rustig gelopen hadden en veel stops hadden gemaakt, kwamen we mensen tegen. Toen wij vroegen hoe lang het naar de parkeerplaats lopen was, zeiden ze 1,5 uur. Een blik op onze horloge zei dat we dan snel moesten zijn om optijd te zijn voor ons transport. Wij dus flink doorlopen en binnen het uur kwamen we de parkeerplaats opgelopen. Precies op dat moment kwam ook de man van de shuttle service aangereden. Dit was dus weer een perfecte timing. Na een korte rit door een gebied waar heel veel LOTR is opgenomen kwamen we in Glenorchy op de camping aan. Hier hebben we onszelf nog getrakteerd op fisch & chips.

Vanaf hier zullen we via Queenstown naar Te Anau rijden. Dit zal ons uitgangspunt zijn voor wandelingen in het Holyford Vally en de Kepler track. In Queenstown gaan we informeren voor werk. Het schijnt namelijk dat ze hier in het skiseizoen mensen kunnen gebruiken. Ik hoop op werk als een onderhoudsman en Lotte kijkt wel wat ze kan doen. In de buurt van Christchurch zijn ook nog skigebieden. We zullen dus even kijken waar we terecht kunnen.
De tijd gaat ondertussen erg snel met al dat trampen. Begin april moeten we alweer in Christchurch zijn omdat Will en Saskia (collegas van de brandweer) 3 weken het zuidereiland rondreizen en wij vinden het natuurlijk leuk om even met ze op te trekken.