Westkust, Whanganui en Tongariro

Vanaf de aardige mevrouw waar we overnacht hebben zijn we naar New-Plymouth gereden. Tijdens deze rit hadden we van de auto prachtig uitzicht op Mount Taranaki of Mount Egmond. Deze berg heeft namelijk twee namen. Op de top van de berg lag nog sneeuw. We hadden het plan om een meerdaagse wandeling te doen rond deze berg. Dus eerst naar het DOC visitors centre om informatie over de track in te winnen. helaas was het weerbericht voor de komende dagen niet goed. Dit is op deze berg erg belangrijk. Veel regenval maakt het oversteken van enkele rivieren niet mogelijk en het weer op de berg kan erg slecht zijn. Hierdoor hebben we ervoor gekozen om de wandeling uit te stellen tot eind december.
Daarna hebben we nog even in New Plymouth rondgereden. We vonden dit een erg leuke stad, niet te groot niet te klein, met in de verte de berg op de achtergrond. Helaas voelde het wel wat kouder aan. Volgens een mevrouw in de winkel is het in deze streek vaak net iets kouder waarschijnlijk komt dat door de berg. 's Avonds hebben we voor de verandering op een camping gestaan. Eerst hebben we wel even gecheckt of er muntjes in de douche moesten. We stonden vlak aan het strand. Die avond hebben we uitgebreid van de douche genoten.
De volgende dag was regenachting. We zijn toen naar het gratis museum van New Plymouth gegaan. Dit was goed ingericht met informatie over het leven " vroeger" in NZ en de oorlog tussen de Maori's en de Britten. Ook was er van alles te zien over het ontstaan van de Mount Taranaki. Daarna hebben we in de bieb nog wat op internet gezeten. 's Middags werd het weer iets beter en hebben we een steile top aan de kust beklommen. Hier kwamen we stomtoevallig een frans stel tegen die we in de Coromandel ontmoet hadden. Zij hadden net andersom de kust gevolgd. 's Avonds hebben we in de verte iets van dolfijnen of orca's zien zwemmen.
De volgende ochtend hebben we een stukje langs de kust en door het centrum gelopen. s' Middags hebben we nog een rondje om lake Mangamahoe gewandeld. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht op Mount Taranaki. Hierna zijn we verder westelijk gereden om de berg heen. We hebben bij Cape Egmont bij de vuurtoren overnacht.
De volgende dag hebben we voor een flink deel in de bibliotheek van Opunake doorgebracht. Het weer was niet echt goed dus hebben we maar een beetje op internet gesurfd. Dit was een erg leuk klein bibliotheekje met zeer vriendelijke mensen. We konden hier onze telefoon op laten laden achter de balie en ze hadden prima bankstellen om met de laptop te gaan zitten. Hierna zijn we doorgereden om vervolgens de overnachten bij Lake Rotokare. Om hier te komen moesten we door een sluis van poorten heen, ook is heel het park omheind met een hek. Dit is om de ratten en possums buiten te houden. Zo worden de bedreigde vogels zoals de kiwi beschermd. 's Nachts waaide het nogal flink en werden we weer eens in ons busje heen en weer geschud.
Voordat we vertrokken hadden we nog een rondje rond het meer gelopen, om vervolgens terug naar Hawera te rijden. Hier hebben we een oude watertoren beklommen. Deze werd vroeger gebruikt om voldoende druk te hebben voor het bluswater. 's Avonds zijn we naar het zuidelijke puntje van Whanganui national park gereden om daar te overnachten. Onderweg hadden we een mooi uitzicht op de Whanganui rivier.
De volgende dag was voor de verandering een redelijke dag zonder regen. Daarop hadden we besloten om een 8 uur durende wandeling(Atene skyline walk) te gaan doen. Het was een prima wandeling, maar helaas konden we niet genieten van de beloofde vergezichten i.v.m. de bewolking. 's Avonds hebben nogmaals op dezelfde plek overnacht.
De volgende ochtend werd het weer steeds beter. 's Morgens hebben we bij het visitors centre van Wanganui(ja zonder h) wat informatie ingewonnen over een kanotocht over de Whanganui (ja met h) Rivier. Het redelijk gunstige weerbericht deed ons beslissen om de volgende dag aan de 3 dagen durende trip te beginnen. Dit heet de Whanganui Journey en is onderdeel van de Great Walks in NZ. Dit is een beetje raar omdat je alleen maar in een kano zit. Vervolgens zijn we naar Ohakune gereden omdat dit de basis is van de kanoverhuurder. Hier hebben we op een prima holliday park overnacht. Ze hadden hier zelfs warmtelampen in de douche.
's Morgens was het erg vroeg op om ons te melden bij de kanoverhuurder. Hij bracht ons naar Whakahoro om onze trip te beginnen. Deze dag was het weer prachtig en de omgeving van de rivier was erg mooi en rustig. Na 7 uur peddelen kwamen we aan op de eerste campsite. Dit was zoals alle campsites in natuurparken een erg basic camping met compost toiletten en regenwater. Langs de camping stond ook een DOC hut. 's Avonds hebben we nog gezellig gekletst met de "hut wardens". Dit was een wat ouder stel dat vrijwillig een week in de hut zit om alles in de gaten en schoon te houden.
De volgende ochtend begon met droog weer. Bij de Bridge To Nowhere hebben we een korte stop gehouden. Dit is een brug die vroeger is aangelegd voor de boeren die hier zouden moeten beginnen. Dit is niet doorgegaan omdat er teveel land wegslibde in de rivier. Nu ligt hier dus alleen die brug midden in het bos. Helaas begon het na de lunch flink te regenen. Dit gaf wel een erg mooi beeld aan de rivier en de oever. Vervolgens zijn we drijfnat aangekomen op de volgende campsite. Ook hier was weer een " Hut Warden". Helaas konden we met deze man niet echt goede gesprekken voeren omdat hij steeds een heel ander antwoord gaf dat wat wij vroegen. Waarschijnlijk was hij een beetje doof ofzo.
De laatste dag van de kanotrip begon met een verschrikkelijke plensbui toen we de kano instapten. Hierna werd het steeds beter weer en kregen we de zon zelfs te zien. Tijdens dit deel van de trip zaten er ook flink wat ruige stroomversnellingen in maar we hebben het droog kunnen houden. Mede dankzij een Amerikaanse jongen die aan de oever bij een stroomversnelling stond te zwaaien welke kant we op moesten. Hij had de ander kant gepakt en was drijfnat geworden en had zijn bril verloren. Vlak hierna hadden we ons eindpunt in Pipiriki bereikt en werden we opgepikt. 's Avonds hebben we weer op de fijne camping, met de warmtelampen in de douche, geslapen.


De volgende dag zijn we meer noordelijk richting Taupo gereden. Hierbij kwamen we langs het Tongariro National Park. Na wat informatie ingewonnen te hebben bij het DOC en visitors centre, hadden we besloten om nog dezelfde dag te beginnen aan een wandeling in het park. De weersvoorspelling was namelijk erg goed, wat in dit park niet vaak voorkomt. 's Middags rond 5 uur zijn we aangelopen om de Tongariro Northern Circuit te gaan lopen. Dit is een 4 daagse wandeling waaronder 1 dag de bekende Tongariro Crossing gelopen wordt. Omdat we zo laat vertrokken moesten we flink doorstappen. Toch waren we rond 8 uur bij de hut aangekomen waar we snel onze tent opgezet hadden. Het was redelijk druk in de hut en de campsite. 's Avonds hadden we de mooiste zonsondergang die we ooit gezien hadden. De volgende ochten zijn we optijd begonnen met wandelen. Deze dag was namelijk de bekende Tongariro Crossing. Deze wandeling wordt ook door veel dagwandelaars gelopen. Daardoor was het erg druk op de track. Dit waren we niet echt gewend hier in NZ. Overigens wordt het overal steeds drukker met toeristen. Omdat de wandeling nogal op hoogte is (boven 2 km), was het aardig koud boven, en op sommige stukken lag zelfs sneeuw. Veel scenes uit Lord Of The Rings zijn hier opgenomen. We konden wel verschillende scenes herkennen. 's Middags kwamen we na 4 bij de hut aan. Net toen we onze tent gingen opzetten kwam er ineens een helikoper vlak langs ons landen(we dachten eerst dat we op het heliplatform onze tent aan het opzetten waren). Uit deze helikopter werden een aantal dozen met WC papier gegooit en meteen ging deze weer verder. Zo worden de hutten hier dus bevooraad. Hadden we dat ook eens gezien. Nadat de helikopter wegvloog hebben we nog van het prachtige uitzicht bij de hut genoten. Vervolgens zijn we vroeg naar bed gegaan. Na een koude nacht (omdat we hoog zaten was het een stuk kouder) zijn we aangelopen naar de volgende hut. Dit was maar 3 uur lopen. Liever hadden we een hut verder overnacht maar hier was alles al volgeboekt. Een Duitse en een Amerikaanse hadden hetzelfde probleem. Zij hadden de eerdere nachten op dezelfde plaatsen overnacht als ons. Omdat we met zijn vieren relatief vroeg bij de hut aankwamen hebben we in de middag nog wat gekletst. Later in de middag stroomde de hut inneens vol toen een schoolklas arriveerde. Uiteindelijk zat de hut vol met allerlei verschillende mensen. Het is erg mooi dat iedereen ruimte voor elkaar maakt zodat iedereen comfortabel kan koken en zitten etc. 's Avonds zaten we met de Amerikaanse en Duitse nog wat te kletsen, totdat de schoolklas op ons af kwam om een kaarttruc te doen, waar Lotte overigens niet in trapt.(deze houden we jullie nog tegoed als we terugkomen) Het was erg gezellig met deze klas en al snel zaten we met zijn allen aan dezelfde kleine tafel in het kaarslicht(er zijn geen lampen in de hut). De rest van de avond hebben we met deze klas het spel "mafia" gedaan. We hadden er nog nooit van gehoord maar het was erg leuk. Met zijn allen zijn we netjes om 9u naar bed gegaan. Er slapen namelijk nog anderen mensen in de hut. Helaas was de hele nacht erg winderig en regenachtig daardoor hadden we slecht geslapen.
Omdat we niet bij de hut konden slapen die we in gedachten hadden, moesten we de volgende dag 8 uur lopen. We begonnen vroeg in de regen en de mist. Daardoor was er helaas niet veel te zien van het uizicht. Uiteindelijk hebben we deze laatste dag in 7 uur uitgelopen. 's Middags hebben we meteen bij de dichtstbijzijnde camping heerlijk op ons zachte bedje in de bus overnacht. Na zo'n tocht voelt ons busje toch steeds weer als erg luxe aan.