Auckland, Hammilton

In dit verslag: We hebben gigiantische Kauri bomen gezien, verschillende mensen ontmoet, een dag oponthoud gehad door een "sandfly" en een geschaafde knie opgelopen.

Zoals het vorige verslag eindigde hebben we in Ahipara overnacht. Hier hebben we 's avonds even over het strand gelopen. Dit was wel een beetje oppassen omdat er geregeld autos's rijden. Dit is nameijk het meest zuidelijke deel van 90 mile beach. De volgende dag Was het doel Waipoua Forrest. Om hier te komen moesten we de ferry bij Rangiora nemen. Hier moesten we nog even wachten en om de tijd de doden hebben we hier Pie en Thee gehad. Dit was bij een erg klein eettentje. Meer een keuken met stoelen buiten, maar het was erg lekker en de mensen -zoals gewoonlijk hier in nz- erg vriendelijk. Tijdens de hele rit merkte we op dat de dorpjes hier erg klein zijn. Ook was het bijvoorbeeld heel moeilijk om een geldautomaat te vinden. Van dit gebied wordt gezegd dat hier niet zoveel geld naartoe gaat als bijvoorbeeld de Bay Of Islands. Dat hebben we dus gemerkt.
Vlak voordat we bij de camping aankwamen hebben we gestopt bij de Tane Mahuta. Dit is de grootste Kauri boom in NZ. De Kauri boom is erg belangrijk in NZ. Vroeger stonden er erg veel. Tientallen jaren geleden zijn de meeste bomen geveld voor de houtproductie. Op het moment is men dus erg bezig om de bomen te behouden. Als we bijvoorbeeld een bos met Kauri bomen betreden staat er vaak een bak met een borstel en schoonmaakmiddel om onze schoenen mee schoon te maken. Zo worden ziektes die de Kauriboom bedreigen niet verspreid.
Vervolgens zijn we in Waipoua Forrest bij de camping aangekomen. Hier hebben we een Engels stel en een Maori houthakker ontmoet. Het Engelse stel was ook aan het reizen en de houthakker was met meer collega's in het bos aan het werk en door de weeks sliepen ze op de camping. De houthakker vertelde nog wat over de zwijnenjacht in deze streek. Het is hier niet toegestaan om zwijnen te schieten. Daarom gaat met met honden op pad. De honden vallen dan het zwijn aan en deze moet dan met een mes gedood worden. (Voor ons was dit een zeer interessant verhaal. We hadden tijdens onze wandeling bij Cape Reinga namelijk midden in de nacht honden en een Quad motor gehoord. Nu wisten we dus wat het was)

De volgende ochtend zijn we iets zuidelijk naar Trounsson Kauri Park gereden. Hier wilden we informeren om een nachtelijke wandeling door het bos met een gids te gaan doen. Helaas was het allemaal erg onduidelijk hoe het zat. Daarom zijn we maar verder zuidelijk gereden. De volgende stop was het Kauri Museum. Hier was veel te zien over de geschiedenis van het kappen van de Kauri boom en het gebruik van het hout en de gom. Erg interessant en we kregen zelfs een nederlandse folder mee met de uitleg van alles.
Vervolgens hadden we ons voorgenomen om in het Waitakere Ranges Regional Park te gaan slapen. Dit is een natuurpark ten westen van Auckland, maar het is hier niet te merken dat je zo dicht bij de drukke stad bent. We hebben in het uiterlijkste zuidwestelijke puntje in Whatipu overnacht.

De volgende dag wilden we een wandeling gaan doen vanuit dit punt. Helaas ging dit niet lukken. Lotte had nameijk een "sandfly" beet. Nu is dat meestal niet zo erg, het jeukt een beetje je krijgt een rode plek. Bij Lotte had de beet in haar grote teen tot gevolgd dat een groot deel van haar voet opzwelde. Daardoor kon ze erg moeilijk lopen en pastte haar schoen niet. Gelukkig hadden ze bij de apotheek in de bewoonde wereld pilletjes hiervoor. Omdat het plan van de wandeling uitgesteld moest worden hebben we de stranden van Piha en Karekare bezocht. Bij Karekare hebben we overnacht. Hier hebben we nog een Frans stel ontmoet.

De volgende ochtend hebben we een 10 minuten wandeling naar een waterval gemaakt. Gelukkig was de zwelling op Lotte haar voet een stuk minder en de wandeling ging goed. Daarom hadden we besloten om de wandeling bij Whatipu alsnog te gaan doen. Daarop zijn we weer helemaal terug gereden. Tijdens het eerste deel liepen we door een soort regenwoudbos. Het tweede deel liep over een bergtop. Het was een aardige wandeling maar niet de meest spectaculaire uitzichten. Ik(Bas) ben hier overigens nog gevallen met een kleine schaafwond tot gevolg, dit alles tot groot plezier van Lotte.
Na de wandeling zijn we via Auckland zuidelijk gereden om in Port Waikato te overnachten. Maar eerst hebben we onderweg voor de eerste keer in NZ bij de Mac gegeten.
In Port Waikato stonden we vlak achter de lage duinen aan het strand. Door de forse wind werden we de hele nacht in ons bed heen en weer geschud, maar toch hadden we goed geslapen.

De volgende dag zijn we via Hammilton naar Raglan gereden. Raglan is een dorp aan de kust waar veel gesurf wordt. Ondanks dat het vrij duidelijk aangegeven was dat camperen niet toegestaan was hebben we op de parkeerplaats aan het strand overnacht. (Tot nu toe hebben we regelmatig op parkeerplaatsen gestaan om te overnachten. We vragen dan wel even aan de lokale bevolking of het veilig is. Reizigers die we ontmoeten vertellen steeds dat het wildkamperen prima gaat in NZ.) Later kwam hier nog een camper met Duitsers bij staan. De volgende ochtend werden we met geklop op de deur gewekt. Dit was iemand van de council. Hij zei ons dat we hier niet mochten overnachten en dat we een waarschuwing kregen. Als hij ons nog een keer zou zien in die regio zouden we een boete van 200 dollar krijgen. Nu weten we dus ook wat er gebeurt als je ergens staat waar het duidelijk aangegeven is dat camperen niet mag. Volgende keer dus een plaatsje zoeken waar niet overal bordjes hangen.(overigens zijn we nu allang uit deze regio, dus diezelfde controleur komen we niet meer tegen).
Diezelfde dag zijn we terug naar Hammilton gereden. Hier hebben we het museum bezocht. Het meest interessante onderdeel vonden we dat over het ontstaan van de stad. We kregen zelfs een rondleiding. Het mooie van alles is dat dit helemaal gratis is, maar omdat alles zo netjes verzorgd was hebben we wel een donatie gedaan.
Ook hebben we in Hammilton een klein elektrisch koelkastje voor in de auto gekocht. Nu het wat warmer wordt is het moeilijk om het eten (bier :) koud te houden.
's Middags zijn we via Te Awamutu richtin New Plymouth gereden. Omdat we vorig jaar al de Waitomo Caves gezien hebben, was de keuze nu om dit over te slaan. De weg langs de westkust was erg mooi. We hebben veel heuvels met limestone gezien en de zee is hier nogal ruig langs een rotsige kust. Bij Ahititi hebben we een slaapplaats gezocht. (Tijdens de zeiltoch bij de Bay Of Islands zeiden de eigenaren van de boot dat we voor een slaapplaats gewoon bij een boer moesten vragen of we op zijn land mochten staan. Volgens hen zouden we 90% kans op succes hebben.) Nu hebben we dit dus gedaan. Een heel aardige oudere mevrouw gaf aan dat het geen probleem was en we konden de 2e WC die buiten stond gebruiken. Natuurlijk hebben we even een praatje gemaakt over onze plannen en het leven in deze plaats. Nadat ze van onze plannen gehoord had kregen we van haar nog een folder over wandelingen in New Playmouth. Dit was dus meteen een succes. Het was wel even schrikken toen we een loeiende koe van dichtbij te hoorde.
's Avonds hebben we met bloem zelf tortilla's gemaakt (recept van de eerder ontmoette Fransen). Dit smaakte prima en is natuurlijk goedkoper dan kant en klaar kopen.

Foto's volgen nog. We zitten namelijk aan onze fotolimiet en we moeten uitzoeken hoe we fotoruimte bij kunnen kopen.

Groetjes