The far North

Allemaal bedankt voor de reacties. We vinden het echt heel leuk om deze te lezen.

Hier weer een lang verhaal over de Bay Of Islands het The Far North.

Het vorige stukje eindigde in Waiwera, de camping aan de zee. Diezelfde avond konden we ook

van wat vuurwerk genieten. Dit was niet groots georganiseerd, maar meer zoals in NL met

nieuwjaar. Een aantal mensen hadden wat vuurwerk gekocht. Het was wel grappig om te zien,

maar we weten nog steeds niet echt waar het voor was. Blijkbaar is het iets van een

nationale feestdag.
De volgende ochtend zijn we doorgereden richting noordelijke richting. In Mateapouri hebben

we overnacht om vervolgens, via een erg bochtige weg, naar het plaatsje Russel te gaan. We

hadden besloten om vanuit hier de Bay Of Islands te verkennen. Russel is een klein dorpje

waar niet veel gebeurt buiten de vele toeristen die de Bay willen verkennen. Diezelfde dag

hebben we nog een korte wandeling gemaakt naar een uitkijkpunt. Er zijn verschillende

manieren om de Bay te verkennen. Per helikopter, grote motorboot, kleine motorboot, grote

zeilboot, kleine zeilboot enz. Wij hebben ervoor gekozen om met een relatief kleine zeilboot

te gaan. Dit was een zeiljacht van 15 meter. De eigenaren van dit jacht zijn geboren zeilers

en hebben lange tijd samen met hun zoon op dit jacht gewoond (zie yachtphantom.com). We

waren samen met een ander stel en de ontvangst was heel hartelijk en persoonlijk. Het was

heerlijk weer om te zeilen. Tijdens de zeiltocht kwamen we een drietal dolfijnen tegen. Erg

leuk om deze in het wild te zien. De mensen van de boot zeiden dat dolfijnen tegenwoordig

erg op de huid worden gezeten door schepen die toeristen garanderen om dolfijnen te kunnen

zien. Door dit verhaal laten we onze plannen om met zo'n boot mee te gaan maar zitten. Nu

was het echter toeval en kwamen ze zelf naar ons toe. De Bay Of Islands bestaat uit vele

verschillende eilanden. Een aantal eilanden hebben we bekeken bij een eiland zijn we

aangemeerd en zijn we naar een prachtig uitkijkpunt geklommen. Na deze beklimming hadden we

een heerlijke lunch op de boot. Vervolgens was de wind wat aangewakkerd en hebben we op de

terugweg een "race" met een andere zeilboot gewonnen. 's Avonds zijn we via de autoveer naar

Pahia gegaan. Vervolgens hebben we een omweg via de wereldberoemde openbare toiletten in

Kawakawa gemaakt. Iets ten noorden van Kerikiri(Lake Manuwai) hebben we overnacht.

De volgende dag zijn we naar Kaitaia gereden. Hier hebben we wat informatie gevraagd om de

Far North te verkennen. Dit klinkt erg afgelegen en dat is het dan ook. Met een volle

dieseltank en voldoende drinkwater zijn we naar Waitiki Landing gereden. Dit was de

allerlaatste camping richting het noorden. Tevens is dit de plaatselijke kroeg, restaurant,

winkel, ontmoetingscentrum, etc. Op de vraag tot hoelaat de receptie op is kregen we het

antwoord "Go with the flow". Ook hangt hier een papiertje dat de hulpdiensten een uur

hiervanaf zitten. Erg bijzonder en zeker wennen voor ons als overhaastte Europeanen. Hier

hebben we op een camping overnacht (met een muntjesdouche waar lotte weer ruzie mee kreeg).
De volgende dag hebben de mensen van de camping ons daar het startpunt van de Cape Reinga

walkway gebracht. Dit is een driedaagse wandeling langs de kust. De eerste dag begon met

veel regen. 's Middags klaarde het op. Tijdens deze wandeling kwamen we op grote open

vlaktes van zand. Na 6 uur lopen hadden we onze tent ergens langs de track geplaatst om te

overnachten. De volgende ochtend was het heerlijk zonnig en warm weer. Hier kwamen we langs

de vuurtoren van Cape Reinga. Op dit punt komt de Tasman Zee en Pacific Ocean bij elkaar. De

laatste uren van deze wandeling waren erg zwaar omdat er veel beklimmingen in zaten. Maar

uiteindelijk kwamen we na 7,5 uur op de backcountry campsite aan. Hier was een mooi afdak,

toiletten en regenwater. Hier hebben we nog een duik in de zee genomen.
De volgende ochtend begon regenachting. Dus we waren blij dat we onder het afdakje konden

zitten. Helaas moesten we het zonder ontbijt doen. De dag ervoor was het gas namelijk

opgegaan. Bas dacht dat het nog wel genoeg zou zijn...niet dus. Gelukkig voor ons hoefden we

nog maar 3 uur te lopen en we zouden pas om 5 uur opgehaald worden. De hele ochtend hebben

we maar een beetje onder het afdakje gehangen. 's Middags was het een stuk minder

regenachting en nadat we onze lunch ophadden zijn we aangelopen. Deze wandeling viel

redelijk zwaar omdat dit over het losse zandstrand liep. Toch waren we er binnen de gestelde

tijd en onze "pick up" kwam ons ruim op tijd ophalen. Deze nacht hebben we nogmaals op de

camping bij Waitiki Landing overnacht. De volgende ochtend zijn we naar de zandduinen bij 90

Mile beach wezen kijken. Daar zijn we met ons bodyboard nog van de hoge steile zandduinen

afgegleden.
Sommige toeristen kiezen ervoor om over het lange 90 mile beach (niet 90 mijl maar 90 km

lang) te rijden. Dat is goed mogelijk omdat het strand bij eb erg hard is. Wij hebben dit

toch maar niet gedaan omdat het niet zonder risico is. Er zijn in het verleden al

verschillende autos verloren gegaan en al dat zout is ook niet alles.
Hierna zijn we weer terug richting het zuiden gereden om in Aripara te overnachten.

Het plan is om nu via de weskust richting het zuiden te rijden.

Groetjes!!