Richting oostkust Queensland

Vanaf Darwin zijn we terug richting het zuiden gereden. De eerste stop was bij de opstapplaats van de crocodillen tour. Met 4 personen vertrokken we met de boot waar normaal 30 personen op kunnen. Best lekker rustig dus. Op de Adelaide river vaarden we naar verschillende krokodillen van verschillende formaten. De krokodillen kennen het trucje en kwamen al meteen op de boot af. Met een lange stok met een stuk vlees eraan werden de krokodillen gelokt. Om het vlees aan te kunnen moeten ze omhoog uit het water springen. Dit is natuurlijk voor de beesten want zo pakken ze meestal hun prooi. Voor ons was het natuurlijk spectaculair om te zien.
Vanaf ons krokodillen avontuur zijn we naar een camping in Berry Springs gereden. De volgende dag zijn we via een dirt road het Litchfield National Park ingereden. Dit park staat in het teken van regenwoud, watervallen en kleine poeltjes zonder "Salties" (zoutwaterkrokodillen). Er zitten alleen "freshies" (zoetwaterkrokodillen) en die vallen geen mensen aan. We zijn naar een oude tinmijn geweest, hebben gezwommen bij de Cascades en zijn uiteindelijk op een superdrukke camping bij Wangi Falls aangekomen. Hier hebben we ook nog een kort wandelingetje gedaan en natuurlijk gezwommen onder de waterval. De volgende ochtend zijn we verder gereden en zijn we gestopt bij de Tjaetaba Falls en de Tolmer Falls. Rond het middaguur werd het al weer heet en hebben we een duik genomen in Buley Rockhole en Florence Falls. Uiteindelijk zijn we via de gigantische Termite Mounds het park uitgereden. 's Avonds zijn we in Katherine uitgekomen om de nacht door te brengen. Hier waren veel "Wallabies" op de camping. Dit zijn een soort kangaroes. Heel de avond en nacht waren ze rond onze tent aan het grazen.
De volgende dag zagen we dat er bij het tankstation in Katherine een wasstraat was. Na een korte blik op de met rood stof bedekte auto bestloten we om het "deluxe" programma op onze auto los te laten. Met een witte auto zijn we daarna richting Mataranka gereden. Hier hebben we in de warme Bitter Springs en de Rainbow springs gelegen. Bij de laatste hebben we op de camping gestaan. Ook hier kregen we bezoek van een brutale Wallabie. De volgende dag stond in het teken van rijden. Na zo'n 500Km rijden besloten we net voor Three Ways in een rest area en campeerplek onze tent op te zetten. Dit was de eerste keer dat we hier sliepen. Dergelijke plekken zijn voorzien van toilet, water, BBQ en bankjes. Het is hier toegestaan om een nacht te overnachten. Ze zijn gratis en het zijn populaire plaatsen voor mensen die doorreizen. De gesprekken gaan hier ook overal over hetzelfde. Waar je heen gaat, waar je vandaan komt, wat voor wegen je met je (al dan niet 4x4) auto kunt rijden, hoe groot je caravan is en de belangrijkste hoe koud het wel niet in Victoria is nu. Over het algemeen zijn de reizigers die we tegenkomen gepensioneerde Australiers die vanuit het koude zuiden gaan overwinteren in het warme noorden. Heel anders dus dan in NZ. Hier waren het vooral jongere Europese reizigers. Wij hebben liever de gepensioneerde Australiers als buren dan bv een stel jonge luidruchtige Duitsers. Na een winderig nachtje in de tent zijn we via Three Ways op de Barkley Highway terechtgekomen. Dit is de hoofdweg om richting het oosten van het land te komen. Na weer zo'n 500 km rijden hebben we op een camping in het onbeduidende plaatsje Camooweal overnacht. De volgende dag was weer een dag van vele km's asfalt. In Mount Isa hebben we weer boodschappen kunnen doen bij een supermarkt. Vanaf daar zijn we een stukje oostelijk gegaan om vervolgens af te slaan richting het noorden. Hier hebben we op de camping van het Burke en Wills roadhouse geslapen. Daar werd ik 's Nachts nog gewekt door een (wild)paard dat door de tent heen aan mijn voeten zat te knabbelen. De volgende ochtend hebben we de laatste 250 km naar Karumba gereden. Dit is een klein plaatsje aan de kust. De zonsondergang en het vissen zijn hier de grootse toerist attracties. Ondanks dat het hier nu in de winter zo'n 30 graden word konden we niet zwemmen of vlak langs rivieren of de zee lopen. Dat ivm de zoutwaterkrokodillen. Het kleine plaatsje was erg druk met toeristen. De meeste gaan er elke dag op uit met hun eigen bootje. Door deze drukte was moeilijk om een plaats om te slapen te zoeken. Zelf een tentplaats was lastig. Uiteindelijk kwamen we bij een motel uit dat 50 meter van het stand ligt. Hier hadden ze nog voor 2 nachten plaats. De kamer was erg mooi met eigen keuken en badkamer. Tegen de avond hebben we van de zonsondergang kunnen genieten. Nadat we de volgende dag een keer uitgeslapen hadden, (als we in de tent slapen worden we meestal om 6.30u wakker) zijn we 's middags naar een Baramundi kwekerij gegaan. Hier worden Baramundi vissen gekweekt en uitgezet in natuurlijke waterwegen. Dit word gedaan voor de sportvisserij om de visstand op orde te houden. 's Avonds hebben we de vis geproefd in de lokale fish & chips tent. Zoals het hier gebruikelijk is hebben we onze fish & chips tijdens de zonsondergang op het strand opgegeten. Verder kwam ik er in Karumba achter dat ik mijn bril achtergelaten had in het Burke & Wills roadhouse. Gelukkig konden we via de telefoon regelen dat ze de bril mee zouden geven aan iemand die richting het noorden reisde. Deze zou de bril dan bij het toerisinformatiecentrum in Normanton afleveren. Hier moesten we toch nog voorbij om richting Cairns te rijden. Gelukkig konden we dit zo regelen, anders hadden we 500 km om moeten rijden. Vanuit Normanton zijn we verder oostelijk de Savannah Highway afgereden. Laat in de middag kwamen we in Georgetown aan. Hier waren we van plan om alleen maar te overnachten en weer door te rijden. Toen we de aankondiging van de plaatselijke rodeo zagen hadden we besloten om nog een nacht bij te boeken. De rodeo werd vooral bezocht door de plaatselijke bevolking, die hun beste jeans, laarzen, blouse en cowboyhoed voor de dag hadden gehaald. We hadden veel spectaculaire onderdelen gezien zoals stierrijden, koeien vangen met lasso, koeien vangen met de hand, koeien vangen en vastbinden en zo snel mogelijk met je paard om olievaten heen rennen. Erg grappig om zoiets in het echt mee te maken. Na dit avontuur hebben we Georgetown verlaten en zijn we na een nachtje slapen in Ravenshoe naar Lake Tinaroo gereden. Hier hebben we een uurtje gekanoed. De volgende dag zijn we richting het noorden gereden richting Daintree national Park. Dit ligt net boven Cairns aan de oostkust. Hier hadden we bij Cape Tribulation nog een van de laatste campeerplekjes. Het is nu namelijk schoolvakantie en veel Australiers uit het zuiden komen naar het warme noorden vakantie vieren. Het Daintree National park bestaat uit tropisch regenwoud. Een mooie omgeving dus om doorheen te lopen. Grappig is ook dat je vanaf het dichte regenwoud zo het strand op kunt stappen. Helaas is het niet veilig om te zwemmen ivm de crocodillen. Hier hebben we een 6 uur heen en terug gewandeld naar de top van Mt Sorrow. Helaas was het bewolkt en konden we niet volop van het uitzicht genieten.

Vanaf hier gaan we via de kust terug richting het (koude) zuiden.