De eerste wandelingen

We zijn de laatste tijd erg druk geweest met het inrichten van de bus. Daarom vonden we het eens tijd om een aantal wandelingen te gaan doen. De Bell Rock Loop Track, Te Mata Peak en de Sunrise Hut.

De eerste wandeling was 1,5 uur rijden vanaf Napier. We moesten een lang stuk (half uur) over een gravelweg rijden. De wandeling duurde 2 uur. Het was een beetje nat weer en in de bergen ook een stuk kouder. Toen we hoger kwamen viel er een soort hagel die vervolgens over ging in sneeuw. Boven op de berg stond een koude wind en ,zoals op de foto te zien, lag ere en dik pak sneeuw. Helaas konden we door het weer niet van het uitzicht genieten.

De berg Te Mata Peak is hier in de omgeving erg bekend. Veel Kiwi’s wandelen en joggen hier, maar er komen ook veel toeristen af op het mooie uizicht met op de achtergrond de baai. Dit keer hadden we een mooie dag uitgekozen. Het was lekker warm in de zon, alleen de wind was wat koud. Dit was ook weer een lange klim dus goed voor de kuiten. Na 4 uur waren we weer terug bij de auto.

Om bij de parkeerplaats van de Sunrise Hut te komen moesten we 3 kwartier over een gravel weg rijden. Deze weg liep door verschillende weilanden met schapen en koeien. Soms moesten we zelfs even stoppen omdat er vee op de weg stond. Ook moesten we regelmatig uitstappen om een hek open te doen. Dit was toch wel bijzonder, zeker als je weet dat dit toch een reguliere toegangsweg is. Nadat we de auto geparkeerd hadden zijn we aan de beklimming begonnen. Om bij de hut te komen moesten we zo’n 3 uur naar boven lopen. Boven in de bergen viel er wat hagel en natte sneeuw. De Sunrise Hut is een van de honderden hutten die het DOC in nieuw zeeland heeft geplaatst. Deze hutten liggen op afgelegen plaatsen in natuurgebieden. Hier kunnen wandelaars en jagers overnachten. De prijzen vallen meestal erg mee. Dit is afhankelijk van de luxe van de hut. Deze hut was nogal luxe omdat er kooktoestellen en gasverwarming aanwezig was. De gasflessen worden overigens per helicopter vervangen. In deze hut kunnen 22 mensen slapen. Voor ons was dit dus een mooie kans om eens te bekijken hoe het bevalt in een hut. We waren de enigste. Ondanks de verwarming was het nogal fris in de hut. Toch hadden we het niet koud in onze warme donzen slaapzakken. Wel is het erg wennen aan de stilte ‘s nachts en het idee dat het minimaal 2 uur lopen is naar de parkeerplaatsen en dan nog 1 uur rijden naar de bewoonde wereld. Gek genoeg was er wel GSM dekking.
Zoals de naam van de hut doet vermoeden, was de zonsopkomst erg mooi. Ook was er ongeveer 10 cm sneeuw gevallen ‘s nachts. Het ontbijt bereiden verliep niet helemaal soepel. De leiding van de regenwatertank naar het kraantje was namelijk bevroren. Dus hebben we maar sneeuw gesmolten. Het weer was deze tweede dag een stuk vriendelijker met een lekker zonnetje. Omdat de terugweg omlaag redelijk soepel verliep hadden we een omweg genomen naar de parkeerplaats. Het pad was wat lastiger begaanbaar maar de omgeving was erg mooi. Het laatste 1,5 uur moesten we over een rivierbedding lopen. Hierbij moesten we tientallen keren de rivier oversteken. Wat op sommige plaatsen nogal een uitdaging was omdat het erg glad en diep kon zijn. Nu is ons dus meteen duidelijk waarom de Kiwi’s zich tijdens het wandelen zo ‘ bijzonder’ kleden. Zoals op de foto’s te zien hebben we ons hier ook op aangepast. Na de rivier was het laatste stukje ‘piece of cake’, na 30 minuutjes waren we weer bij de auto en konden we weer op weg naar Napier.

Afgelopen zaterdag avond heeft het Nieuw Zeelandse rugby team tegen Frankrijk gespeeld. Dit was een erg spannende wedstrijd omdat ze vorige keer van hun verloren hadden en zo geen kans meer maakten op de wereldtitel. De eindzegen was voor Nieuw Zeeland en hiermee zijn ze ook eerste in hun pool geworden. Op naar de volgende ronde.

Hier is trouwens de zomertijd ingegaan. Het is nu dus 11 uur verschil met Nederland.

Voor alle foto’s kijk op;
https://picasaweb.google.com/111265690906068568322/NieuwZeeland?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPyx4NviuN-DbA&feat=directlink